Jeszcze do niedawna znaczna
część kibiców zachwycała się jego eksperckimi komentarzami, a lapsusami takimi jak „truskawka na torcie” tylko zyskiwał na popularności. Do dziś gdzie się nie
pojawia, tam budzi emocje. Nic dziwnego, że autobiografia Tomasza Hajty to jedna
z najbardziej wyczekiwanych piłkarskich książek. „Ostatnie rozdanie” nie
rozczarowuje pod względem tematyki – piłkarz odniósł się we wspomnieniach do
wszystkich głośnych spraw ze swojego życia i jak zwykle nie gryzie się w język
w ocenie środowiska. Czytelnikowi pozostaje ocena, na ile uwierzy autorowi.
Wielu zastanawiało się, na ile
szczere będą wspomnienia Tomasza Hajty. Poruszenie historii, o których piłkarz
pewnie wolałby zapomnieć, nie mogło być zadaniem łatwym. W „Ostatni rozdaniu”
jest jednak wszystko, co chcieliby wiedzieć kibice: hazardowy nałóg, afera z
fajkami czy wypadek, który stał się głównym orężem w ręku krytyków pod każdą
informacją na temat „Gianniego”. Hajto mierzy się z tym wszystkim w książce,
ale wcale nie kończy na najgłośniejszych sprawach. Opowiada też o mniej
pamiętanej już aferze z podatkiem kościelnym, jako jeden z niewielu
reprezentantów Polski mówi wprost o korupcji w naszej piłce za czasów swojej
gry w Hutniku Kraków i Górniku Zabrze czy wyjaśnia kulisy konfliktu na linii
piłkarze-dziennikarze w czasie mundialu w Korei i Japonii. Tym jednak, co we
wspomnieniach Hajty najbardziej szokuje, jest opis mechanizmu uzależnienia od
hazardu. Nie było dotychczas w Polsce piłkarskiej biografii, w której ten wątek
byłby tak rozległy. O swoim hazardowym nałogu opowiadał w „Spalonym” Andrzej Iwan,
co doskonale przelał na papier Krzysztof Stanowski, ale to w „Ostatnim rozdaniu”
poznajemy krok po kroku, jak to bagno potrafi wciągnąć i zrujnować życie. Dla
mnie to zdecydowanie najmocniejsze fragmenty, które przypominają trochę lekturę
„Mojej spowiedzi” Dawida Janczyka. Tam był chowany przed rodziną po kątach alkohol,
tutaj jest połączenie alkoholu z zamiłowaniem do kasyna. Połączenie, które niesie
za sobą przerażające konsekwencje.
350 tysięcy złotych przegrane
w jedną noc
Kilka miesięcy temu media
rozpisywały się o pieniądzach pożyczonych Tomaszowi Hajcie przez niepełnosprawnego
sportowca, który nie doczekał się ich zwrotu (to, swoją drogą, jedyny głośny
wątek z życiorysu piłkarza, do którego ten bezpośrednio nie odnosi się we
wspomnieniach). Lektura „Ostatniego rozdania” przynosi odpowiedź na pytanie,
dlaczego do tego doszło. „Gianni” przyznaje, że był uzależniony od hazardu i
przegrywał naprawdę duże kwoty. Już mocny prolog książki wprowadza nas w
atmosferę kasyna i pokazuje człowieka, dla którego stało się ono źródłem wszelkich nieszczęść („Wydawało mi się, że wszystko, co robiłem, obracało się w
zgliszcza. Ciągle zadawałem sobie pytanie: Ja pierdolę, jak mam dać sobie z tym
wszystkim radę?”). Na kolejnych stronach lektury ten wątek przewija się jeszcze
kilkukrotnie, poświęcony został mu osobny rozdział, dzięki czemu czytelnik może
przeczytać o pierwszej wizycie Hajty w kasynie jeszcze przed wyjazdem z Polski,
nasileniu się nałogu podczas gry w Niemczech, gdy zarabiał duże pieniądze („Były takie sytuacje, że jak przyjeżdżałem z Niemiec do Polski na
mecze reprezentacji, to ludzie z kasyna odbierali mnie już na lotnisku”) czy
wreszcie o konkretnych kwotach, jakie piłkarz przegrywał („Uświadomiłem sobie,
ile przepuściłem pieniędzy. To była jedna z moich większych przegranych –
puściłem wtedy 350 tysięcy złotych”). Kolejne przegrane to kolejne lichwiarskie
pożyczki, które wplątywały piłkarza w spiralę długów. Dopóki Hajto dobrze
zarabiał, długi udawało się spłacać. Po zakończeniu kariery nałóg pozostał, a
możliwości zarobkowe mocno się skurczyły, stąd nawarstwianie się kolejnych
problemów.
Jak zwykle koniec roku
zwiastuje prawdziwe sportowe hity. W listopadzie możemy oczekiwać wielu
naprawdę ciekawych lektur. Na początek trzy biografie postaci, które
zdecydowanie mają o czym opowiadać, jak Roman Kosecki i Tomasz Hajto lub były legendami w swoich dyscyplinach, jak Niki Lauda. Do tego jedna propozycja dla fanów, a jakże, himalaizmu.
