Jest uważany za najlepszego polskiego tenisistę stołowego wszech
czasów. Był pierwszym polskim zdobywcą Pucharu Świata, na swoim koncie ma też
15 medali mistrzostw świata i Europy, wygrywał wiele innych, mniej lub bardziej
ważnych, turniejów. Andrzej Grubba odszedł w 2005 roku. Tytuł jego autobiografii
- „Andrzej Grubba. Ostatnia piłka" – w kontekście śmierci nabiera
dodatkowego znaczenia.
Autorzy książki z pewnością nie
myśleli jednak o tym, nadając swojemu dziełu taki, a nie inny tytuł. Ukazało
się ono przecież w 1998 roku, na siedem lat przed odejściem najwybitniejszego
polskiego tenisisty stołowego. Wtedy nikt nie mógł przypuszczać, że za kilka
lat sportowiec przegra walkę z rakiem. Grubba zmarł w wieku zaledwie 47 lat.
Data wydania książki nie była
jednak przypadkowa. W tym samym 1998 roku Grubba zakończył sportową karierę i
był to z pewnością idealny moment na wydanie wspomnień. „Ostatnią piłkę"
trudno jednoznacznie określić. Większa część tekstu jest bowiem wywiadem
przeprowadzonym przez Marka Formelę. Andrzej Grubba wspomina w nim o swoich
sukcesach, najważniejszych i najbardziej dramatycznych meczach, charakteryzuje
rywali, działaczy, trenerów, a także kolegów z drużyn, w których występował. Te
części mają charakter autobiograficzny.
