Obsesja (nie)doskonałości

Jak zostać legendą sportu? Książka Dawida Piątkowskiego, byłego tenisisty, a obecnie trenera, miała dać odpowiedź na to pytanie. „Obsesja doskonałości” rzeczywiście zawiera mnóstwo porad na temat tego, co należy robić, aby osiągnąć w sporcie sukces. Zbyt wiele znaków zapytania co do formy publikacji i jej zawartości nie wystawia jej jednak najlepszego świadectwa.

Kilkanaście dni temu na blogu pojawił się wywiad z Dawidem Piątkowskim, w którym ten opowiadał o swojej unikatowej i nowatorskiej metodzie rozwoju osobistego sportowców, mającej zaprowadzić ich na szczyt. Już podczas przeprowadzania rozmowy pojawiły się we mnie pierwsze wątpliwości. W tym, co mówił autor „Obsesji doskonałości”, nie potrafiłem odnaleźć niczego oryginalnego, nie byłem w stanie dostrzec, co może sprawić, że „książka zmieni oblicze sportu na całym świecie”. Liczyłem, że lektura tej pozycji rozwieje moje wątpliwości w tej kwestii, zwłaszcza że autor zapewniał, iż będzie to jedna z lepszych publikacji, jakie kiedykolwiek przeczytałem. Zabrałem się więc za książkę, ale muszę przyznać, że po jej skończeniu w mojej głowie zrodziło się jeszcze więcej znaków zapytania.

O co w tym wszystkim chodzi?

Zanim przejdę jednak do oceny książki, warto chociaż w kilku słowach ją streścić. „Obsesja doskonałości” składa się z 28 krótkich rozdziałów, które z kolei podzielone zostały na cztery moduły: „Nieświadomy wojownik”, „Przebudzony wojownik”, „Rodzice wojownika” oraz „Trener wojownika”. Jak łatwo się domyślić, w każdej z tych części autor pisze o innych aspektach rozwoju osobistego. Najobszerniejsza i najważniejsza jest druga z nich, gdyż wyraża istotę metody stworzonej przez Dawida Piątkowskiego. Jest o pasji, wizji, motywacji, pewności, mowie ciała czy walce. Szlifowanie wszystkich tych elementów pozwala zdaniem autora osiągnąć stan doskonałości, który jest podstawą w drodze do stania się legendą sportu. Tak pokrótce prezentuje się licząca ponad 240 stron książka. Z racji tego, że format nie jest duży, czyta się ją bardzo szybko, więc zgłębienie metody rozwoju wymyślonej przez autora nie powinno zająć przeciętnemu czytelnikowi więcej niż kilku godzin.

Na czym mniej więcej polega tworzenie „przebudzonego wojownika”? Sporo można dowiedzieć z wywiadu z autorem, w którym ten opowiada chociażby o walce z Ego, rozszerzając oczywiście ten wątek w swojej książce. Zdaniem Dawida Piątkowskiego nowo narodzony człowiek jest niczym biała kartka, a jego cechy charakteru zrodziły się przypadkowo w wyniku wpływu otoczenia. Według autora „Obsesji doskonałości” każdy może jednak wybrać sobie to, jaki chce być i stworzyć swoją osobowość niejako na nowo. Kluczem do sukcesu jest przede wszystkim samokontrola, przejawiająca się między innymi zapanowaniem nad myślami, nawykami, emocjami czy nawet snem. W ten sposób można zdaniem autora stać się kimkolwiek tylko się zapragnie, można kontrolować stres, wprowadzać się w wybrane stany emocjonalne, „świadomie” śnić o tym, o czym się chce. To, w połączeniu z motywacją, pewnością siebie i ciężkim treningiem, doprowadzić ma do statusu wybitnego sportowca, co jest celem stworzonej przez Piątkowskiego metody.

Nadczłowiek

Wszystko to wydaje się bardzo piękne i proste, problemem jest jednak to, że wygląda tak tylko na papierze. Piątkowski przekonuje bowiem, że można stać się kimś w rodzaju nadczłowieka i w pełni kontrolować swoje zachowanie. Sam zresztą pisze o sobie: „Doskonaląc się od ponad 10 lat, udało mi się w pełni zapanować nad własnymi emocjami. Od kilku lat nie było dnia, żebym miał negatywne myśli czy czuł się źle. Nie wiem, co to brak motywacji czy zniechęcenie”. Można tylko pogratulować, ale wydaje się, że autor zapomina, iż człowiek ze swej natury jest niedoskonały. Trudno oczekiwać więc, że jest w stanie osiągnąć coś w rodzaju doskonałości. Może się do niej zbliżyć, ale przecież nawet największym mistrzom puszczają nerwy, zdarza im się popełnić błąd czy stracić nad sobą kontrolę. Zresztą ludzi spotykają w życiu różne doświadczenia, często bardzo tragiczne, więc pełne panowanie nad emocjami brzmi utopijnie.

Tym bardziej, że autor stara się przekonać czytelnika, iż wszystko jest bardzo proste. Chcesz poczuć się dobrze? Wyobraź sobie najpiękniejszy moment w swoim życiu i przywołuj ten obraz za każdym razem, kiedy będziesz czuł się źle. Chcesz, aby przyśniło ci się coś konkretnego? Intensywnie pomyśl o tym przed snem, a w końcu „przejmiesz pełną kontrolę nad własnymi snami”. Podobnych przykładów w „Obsesji doskonałości” jest znacznie więcej i aż ciśnie się na usta pytanie: skoro to takie łatwe, dlaczego jest takie trudne? Gdyby osiągnięcie takiego stanu przychodziło łatwo, mielibyśmy na świecie samych szczęśliwych ludzi, każdy byłby tym, kim chce i robił to, co kocha. Mam wrażenie, że wszystkie te porady mogą się sprawdzić, ale tylko w teorii lub w świecie idealnym, który nie istnieje. Człowiek nie żyje przecież w próżni, nie będzie nigdy w stanie odciąć się od wpływu świata zewnętrznego. Autor nie przewidział jednak scenariusza, w którym coś idzie nie tak. Książka nie zawiera uwag mówiących o tym, że coś może się nie udać. Ma się wrażenie, że zastosowanie się do porad to wręcz gwarancja sukcesu.

Z głowy, czyli z niczego?

Problemem „Obsesji doskonałości” jest także fakt, że informacje zawarte w książce nie zostały poparte żadnymi źródłami. Autor powołuje się jedynie na dra Jerzego Wielkoszyńskiego, pisząc, że był jego mentorem. Nie zaznacza jednak, które z informacji oparte zostały na jego naukach. Nie podaje też, skąd czerpie swoją wiedzę. We wstępie wspomina tylko: „Gdy zakończyłem karierę tenisową, rozpocząłem podróż w głąb własnego umysłu. Potrafiłem po kilkanaście godzin dziennie, całymi miesiącami, nieprzerwanie pochłaniać wiedzę”. Czyje to były nauki? Tego niestety się nie dowiemy. Wprawdzie w książce zawartych zostało mnóstwo cytatów wielkich sportowców czy światowych przywódców, które pewnie mają uwiarygodnić przekaz, ale przy konkretnych liczbach czy danych nie ma już żadnych odnośników do źródeł. A Dawid Piątkowski stawia całkiem odważne tezy.

W jednym miejscu pisze na przykład: „95% piłkarzy na całym świecie trenuje po 2 godziny dziennie”, nieco dalej zauważa, że 95% sportowców brakuje pewności siebie. Skąd właśnie takie liczby? Czy są to wyniki jakichkolwiek badań czy wyłącznie szacunki autora? Tego się nie dowiemy. W książce Rasmusa Ankersena „Kopalnie talentów” autor powoływał się na konkretnych badaczy i wyniki ich prac, ponadto zasięgnął porad specjalistów w dziedzinie odkrywania talentów. Wiarygodność podawanych przez niego informacji była więc bardzo duża. Publikacja Dawida Piątkowskiego sprawia wrażenie napisanej „z głowy”, wyłącznie na podstawie własnych doświadczeń. To moim zdaniem zbyt mało, bo doświadczenie wprawdzie jest ważne, ale należałoby je poprzeć wiedzą teoretyczną. Szczególnie, jeśli porusza się tak istotne tematy jak trening sportowca – mentalny i fizyczny. Nie wiemy niestety nic o wykształceniu autora, poza jego krytycznym stosunkiem do szkoły oraz informacją, że nic z niej nie wyniósł i był to dla niego stracony czas.

Zbyt dużo wątpliwości

Podsumowując, trudno powiedzieć, aby „Obsesja doskonałości” była jedną z lepszych książek, jakie kiedykolwiek czytałem. Daleko jej nawet do miana niezłej. Być może to kwestia nastawienia i wiary w to, co przekazuje autor, ale w mojej ocenie Dawid Piątkowski niewiele zrobił, żeby uwiarygodnić swój przekaz. Dziś pisać każdy może i autor to właśnie zrobił – siadł przy komputerze i napisał, jak jego zdaniem stać się legendą sportu. Problem w tym, że nie poparł swoich porad żadnymi źródłami czy wynikami badań, więc trudno powiedzieć, na ile wiadomości zawarte w książce są wiarygodne. Samo doświadczenie, znowu nie tak wielkie, to jednak zbyt mało. Trudno oprzeć się wrażeniu, że „Obsesja doskonałości” ma być tylko dodatkiem do trenerskiej działalności Piątkowskiego i zachęcić potencjalnych klientów do treningów pod jego okiem. Wskazywać może na to także ogromna liczba błędów w książce – ortograficznych, interpunkcyjnych, językowych. Zbyt dużo wątpliwości, by stwierdzić, że publikacja ma szansę stać się bestsellerem, nie mówiąc już o zmienianiu oblicza sportu.

CZYTAJ TAKŻE:

• Dawid Piątkowski: "Wierzę, że moja książka zmieni oblicze sportu na całym świecie” [Wywiad z autorem książki "Obsesja doskonałości"]
• Bo talent to dopiero początek [Recenzja książki Rasmusa Ankersena "Kopalnie talentów"]